..คงต้องบอกก่อนว่าไม่มี ศาสนาใดในโลกนี้ ที่จะสอนคนไม่ให้รักกัน..
มิเช่นนั้นมนุษย์โลกคงสูญพันธ์กันหมดโลกแน่ๆ
ถึงตรงนี้.. คงต้องขอใช้คำของหลวงพ่อพุทธทาส
ที่ท่านกล่าวไว้ในหลังสือ คู่มือมนุษย์ ว่า...
...การศึกษาธรรม คือการศึกษาธรรมชาติ...
การเรียนรู้ ธรรมชาติ เหมือนการเรียนรู้ที่จะ
..กินปลา โดยไม่ให้กางปลาแทงปาก..
คือให้รู้จักที่จะรัก ... รู้จักถึงสภาวะ ธรรมชาติ
ตามกฏไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง...ทุกขัง ...อนัตตา..
ทุกสิ่งในโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดเทียงแท้คงอยู่ตลอดไป (..อนิจจัง..)
ทุกสิ่งในโลกนี้ ล้วนแต่เป็นเหตุแห่งทุกข์ (..ทุกขัง..)
ทุกสิ่งในโลกนี้ ล้วนไม่มีสิ่งใด เป็นตัวตนที่แน่นอน (..อนัตตา..)
จนสามารถกล่าวได้ว่า
..สิ่งที่แน่นอนที่สุดในโลกนี้...คือความไม่แน่นอนนั้นเอง...
ดังนั้น พุทธศาสนา จึงสอนเรา ให้รู้ว่า...
...ความรัก เป็นอนิจจัง คือไม่เที่ยงมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา...
...ความรัก เป็นทุกข์..เพราะพอความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
เรารับการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ได้ ก็ทุกข์...
...ความรัก เป็นอนัตตา คือไม่มีตัวตนที่แน่นอน
เพราะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดนั่นเอง...
ยกตัวอย่างเช่น .. เมื่อเราแต่งงาน ..แล้วเกิดการอย่าร้างขึ้น
..สังคมเรียกว่า.. "เป็นหม่าย"..
จิต ย่อมเป็นทุกข์ เกิดความเศร้าเสียใจ เพราะ
รับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงนั้น เมื่อจิตย่อมรับกับ
สภาวะที่...ไม่มีเขา... อยู่ด้วยแล้ว ..
เมื่อย่อมรับได้
จิตก็เบา สบาย...ความทุกข์ ลดลง..
แต่ สภาวะ "เป็นหม่าย" ก็ยังคงอยู่ ไม่ได้หายไปไหน
แต่ จิตรับการเปลี่ยนแปลงได้ ความทุกข์ก็ลดลง..
นี่ ธรรมะ จึงคือ..ธรรมชาติ เราจะรู้จักหรือไม่..ธรรมะก็มีอยู่
...เกิดขึ้น..ตั้งอยู่...แล้วก็ดับไปเป็นธรรมดา....
รักที่ดีที่สุดคือ การปรารถนาให้เขามีความสุข ไม่หวังอะไรตอบแทน
ตอบลบคุณก้อยครับ ถูกของคุณครับเรื่องความรัก ตอนนี้ผมรู้ละว่าใครรักผมจริงใจโลกนี้ ray_vcorp@hotmail.com
ตอบลบเรย์ ราม ฯ 2
ด้วยมิตรภาพที่ให้ในตอนเริ่มต้น แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือการกระทำ คำพูดที่มากกว่ามิตรภาพ แต่เพียงผ่านไม่ สิ่งที่เคยได้รับเหล่านั้นมันหายไป และเมื่อถามถึง กลับได้รับคำตอบว่าจะไม่ทำอีกแล้ว และไม่ได้เป็นอะไรกัน จึงเกิดคำถามอยู่ตลอดว่า ทำไม..แต่ก็หาคำตอบดีดีไม่ได้ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นนั้นคืออะไร
ตอบลบหากเราไม่ต้องเจอกับเขาอีก ทุกอย่างคงง่ายกว่านี้ แต่ที่ยังทุกข์ใจอยู่ เพราะทำงานที่เดียวกันทุกวัน ...เวลาที่ไม่เจอเลยก็พอทำใจได้ แต่เวลาเจอแล้วสักพักเขาหายไป จะอยากรู้เหลือเกินว่าไปไหน ทำไมไม่เพียงแค่บอกเหมือนที่เคยทำ อยากได้คำเตือน คำสอนจากผู้อื่น เพราะรู้สึกว่าเตือนตนเองหลายครั้งแล้ว แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง เคยคิดว่าเป็นเวรกรรม แต่สักพักก็จะคิดว่าแล้วเราเคยทำอย่างนี้กับใคร แต่ก็นึกไม่ออก
ตอบลบได้แต่คิดแล้วก็สงสัย อยู่ตรงนั้นเขาเป็นอย่าไรก็ไม่รู้
ตอบลบยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ครับ เศร้าจัง