สามารถ ดู "บทความที่ได้รับความนิยม 10 อันดับ

จาก ลิงค์ ส่วนล่างของหน้าบทความนี้ ค่ะ



หากบทความเหล่านี้ มีประโยชน์ อ่านแล้ว ชอบ อยากให้กำลังใจ เจ้าของบล็อก

สามารถทำได้เพียง กดแบ่งปัน ไปตาม google + หรือ facebook หรือ twiter

ขอบคุณค่ะ

วันพุธที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2552

อดทน ยอมรับความจริง

“บางครั้ง ในชีวิตคนเราก็ต้องอดทน กับสิ่งที่ไม่อยากอดทน”

การยอมรับความจริง แม้จะเจ็บปวดมากมายเพียงใดก็ตาม ต่อให้หนีความจริงมากมายแค่ไหน แต่วันหนึ่ง เราก็ต้องกลับมายอมรับมันอยู่ดี

คนบางคน ใช้เวลาทั้งชีวิตกว่าจะพร้อมทำใจยอมรับ  ถึงวันนั้น หลายๆอย่างอาจดูสายไป สำหรับสิ่งดีๆที่มีเข้ามาในชีวิต

บางคน ดิ้นรนหนีความจริง หลอกตัวเองไปวันๆ แต่ก็ต้องอยู่กับความกลัวตลอดเวลา อยู่กับความสุข บนความทุกข์ใจลึกๆของตัวเอง

บางคน ใช้เวลาไม่นานนักที่จะยอมรับสิ่งที่เป็นไป อาจจะดูเหมือนไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แต่เพราะเค้ารู้ว่า ทุกอย่างต้องเป็นไป ตามวาระเวลา และลึกๆแล้วยังคงคิดถึงมันไม่เปลี่ยนแปลง

 

จริงอยู่ ที่วันนี้ เราเหนื่อยนัก ได้แต่..ร้องไห้…กับสิ่งที่เจอ ปานว่าจะขาดใจ

แล้ววันหน้าล่ะ เราจะร้องไห้แบบนี้ ไปอีกนานแค่ไหน  ใครให้คำตอบได้บ้าง

ยามผิดหวัง ท้อแท้ เสียใจ ได้แต่บอกตัวเอง ว่า ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ..

กลับกัน .. ทำไม เราถึงไม่ถามตัวเองบ้าง ว่า ฉันจะร้องไห้แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

เมื่อเหนื่อยนัก ทำไม ไม่หยุดมัน เมื่อเขาไม่รัก เมื่อเขาทิ้งเราไป เราจะร้องไห้ให้เขาเพิ่ออะไร

ในความเป็นจริง เราอาจจะถาม แต่ก็คงได้แต่ถาม... เมื่อมันยังทำใจไม่ได้เลย…เพราะ เรายังไม่ยอมรับความจริง

 

เหนื่อยจัง  ฉันได้แต่บอกตัวเองซ้ำๆ ย้ำๆ อย่างนั้นกับทุกวันที่ผ่านมาและผ่านไป

กับคำถาม “ทำไม” ในใจตลอดเวลา 

ทำไมเขาทิ้งเรา ทำไมเขาไม่รักเรา ทำไมต้องให้ความหวัง แล้วหลอกเรา ทำไมเราไม่ดีตรงไหน ทำไมเราสู้คนนั้นไม่ได้ ทำไม และ ทำไม ….

ได้แต่ถาม ซ้ำไปซ้ำมา กับตัวเอง … คุยกับตัวเอง  

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ เหมือนได้แต่ตอกย้ำตัว 

จนเราลืมที่จะปลอบใจตัวเอง …. ว่า ทำไม เราถึงไม่ยอมรับความจริง ทำไมเราถึงต้องมานั่งคร่ำครวญ ให้ตัวเองทุกข์ใจแบบนี้  ทำไม และ ทำไม ….

  

 

 

21 ความคิดเห็น:

  1. ชอบบทความทุก ๆ บทความเรยค่ะ อ่านแร้วรุ้สึกดีมากเรย

    มันตรงกับความเปนจิงทุกอย่าง ^^

    ทั้ง ๆ ที่รุ้เหตุผล ทั้งที่อยากลืม แต่ ทำไมถึงยังไม่ลืม
    ทำไม ทำไม???...

    ขอบคุน สำหรับบทความดีดี น่ะค่ะ

    ^^

    ตอบลบ
  2. ขอบคุณค่ะ ที่ติชม ... รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย

    ตอบลบ
  3. กว่าจะยอมรับความจริงได้มันยากมาก ทุกวันนี้เรายังหลอกตัวเองอยู่ว่าเค้าคงยังรักเราอยู่บ้าง แต่อีกด้านของความคิดก็บอกว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว ไม่งั้นเค้าคงไม่เดินจากเราไปหรอก จิตใจสองด้านกำลังต่อสู้กันแต่สักวันความจริงก็คือความจริงเราต้องยอมรับมันให้ได้และอยู่กับมันให้ได้ แล้วจะรู้ว่าชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ คือการชนะใจตัวเอง

    ตอบลบ
  4. ขอบคุณสำหรับบทความนะครับ มันทำให้รู้สึกดีขึ้น
    แม้จะเจ็บภายในลึกๆก็เถอะ ยังไงก็คงต้องยอมรับความจิงอยู่วันยังค่ำ

    ขอบคุณนะครับ

    ตอบลบ
  5. ขอโทษนะคะที่ถาม การยอมรับความจริง ทำยังงัยคะสามีนอกใจ

    ตอบลบ
  6. ขอบคุณมากนะคะคุณก้อย และท่านอื่นๆๆ อ่านข้อความหลายท่านแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง E-mail vipharatw@hotmail.com รอกำลังใจจากเพื่อนแนะนำ เพราะใจตัวเองมันจมฝังลึก

    ตอบลบ
  7. เป็นยังไงกันบ้างคะ ตอนนี้ .... ดีขึ้นกันบ้างหรือยัง

    ตอบลบ
  8. ตอนนี้ทุกข์ใจ เจ็บปวดมากเหลือเกินได้อ่านบทความนี้แล้วมันก็ดีขึ้นเหมือนกัน มีพลังขึ้น อยากให้เวลาช่วยหมุนเร็วจัง จะได้หายเจ็บเร็วๆ

    ตอบลบ
  9. มีวิธีทำใจให้ยอมรับความจรืงเร็วบ้างหรือเปล่าคะ

    ตอบลบ
  10. สวัดดีค่ะ เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านบทความให้กำลังใจ แต่ไม่คิดว่าวันหนึ่งต้องมาใช้มันปลอบใจตัวเอง ชอบบทความพี่ก้อยนะ มันโดนมาก เราอ่ะ เป็นคนหนึ่งที่ยังไม่ยอมรับความจริง แต่ ความจริงของเรามันดันยังไม่จบไปนั่นสิ
    แต่ยิ่งเราอยู่ทุกวัน เราก็ยิ่งเจ็บ เราใช้แค่คำเดียวคือคำว่าอดทน เรารักเค้า
    พอหลอกตัวเองไปมากๆๆทุกวัน จิตใจที่โดนทำร้ายทุกวัน ๆๆ แต่ได้รับการเยี่ยวยาจากเค้าแค่บางเศษเสียวของส่วนเท่านั้น ในตอนนี้ เรามีแค่คำถามเดียวในใจว่า อดทน ต้องใช้คำนี้กับ คำว่า รัก ด้วยเหรอ
    และถ้ารักแล้วมันทุกข์แล้วมันถูกแล้วเหรอ

    ตอบลบ
  11. สวัสดีคะ คุณก้อย และคุณแพร วิก็อยู่ในสภาพเดียวกันกับคุณแพรคะ สับสน ตัวเอง ความรู้สึกเหมือนกับคุณแพรคะ ยังหาทางออกให้ตัวเองไปเจอ ได้แต่ อดทน สู้กับใจตัวเอง สู้กับความรู้สึกตัวเอง มันเหนื่อยเหลือเกิน ที่จะต้องทนเห็นเขาโทรฯ หากัน เขามาหากัน เราทำอะไรไม่ได้นอกจาก อดทน เพื่อรักษาครอบครัว และเพื่อลูก คะ ใจเราไม่ยอมรับความจริง มันเลยเจ็บ พยายามหลายครั้งหลายวิธี แต่ก็ยังไม่สำเร็จ

    ตอบลบ
  12. ตอนนี้อยู่ในระยะทำใจ...ยอมรับความจริง เพิ่งแยกทางกับครอบครัวโดยนำลูกสาวไปเลี้ยงเอง เพราะเหตุผลหลาย ๆ อย่างที่รับกันไม่ได้โดยเฉพาะเรื่องการนอกใจ ยิ่งทนอยู่..อยู่อย่างอดทน.. สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ยิ่งมีแต่ปัญหา คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะพยายามอดทนเพื่อลูก...แต่สุดท้ายก็บ้านแตก ทะเลาะกันรุนแรงจนต้องเลิกลากัน มันเจ็บปวดเมื่อต้องเลี้ยงลูกคนเดียว มองหน้าลูกแล้วสงสารลูกจับใจ ถ้าลูกโตขึ้นจะตอบลูกอย่างไรถ้าลูกถามว่าพ่อไปไหน...ทำใจไม่ได้เลยที่ทำให้ลูกขาดความอบอุ่น มันทรมาร..

    ตอบลบ
  13. เป็นเหมือนกันค่ะ เจ็บเหมือนกันตอนนี้กำลังดึงใจของตัวเองออกมา และเข้าทางธรรมะ เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็มีบางที แว๊บคิดถึงเรื่องเก่าๆ แต่เดี๋ยวคงดีขึ้นแบบ เต็ม 100 ค่ะ ขอบคุณที่ชี้แนะ นะคะ ..อ่านเรื่องราวของบางท่านแล้วก็เศร้าแทนค่ะ เป็นกำลังใจนะค่ะ.

    ตอบลบ
  14. อ่านบทความนี้แล้ว รู้สึกได้ว่าปัญหาของผมมันแค่เริ่มต้นและกระจิ๊ดริดเท่านั้นเอง การที่ผมถูกปฏิเสธรักไป จนตัวผมเองยอมรับความจริงไม่ได้ ฟูมฟาย ไปไม่เป็น ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรกับสถานภาพที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างกระทันหัน ผมเรียนอยู่ต่างประเทศ ผมหนีปัญหากลับมาสงบสติที่ไทย มาหาพี่น้อง มาหาเพื่อน มาหาคนที่เข้าใจ แต่ยังไม่พยายามรับความจริงที่มันเกิดขึ้น วันๆ เหมือนคนขาดสติ ทำอะไรขาดๆ เกินๆ ตลอด จากที่เคยมั่นใจในตัวเองมากถึงมากที่สุด กลายเป็นคนหมดความมั่นใจที่จะคิดหรือทำอะไรทั้งสิ้น จนผมต้องกลับไปเรียนอีกครั้งแต่ก็ยังต้องพบเจอกับเค้าอีกโดยที่เค้าหมางเมินไป และสุดท้ายเราได้คุยกัน เพื่อหาทางออก เพราะจะรังแต่ทำให้ทุกอย่างทั้งหน้าที่และเรื่องเรียนพาลเสียไปหมด และเมื่อผมได้คำตอบชัดเจน ผมยอมรับว่ารุ้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้สำเร็จ แต่ในใจยังคิด ยังรัก มีบ้างที่อยู่คนเดียวแล้วน้ำตาไหลออกมาดื้อๆ บังคับตัวเองไม่ได้ บอกตัวเองว่านี่คือบทเรียน นี่คืออดีต เรื่องใจเราบังคับใครไม่ได้ ถ้าเราบังคับรังแต่จะทำให้เค้าทุกข์ด้วย เพราะไม่ใช่สิ่งที่เค้าต้องการ รักเค้ายอมเค้า และต้องปล่อยให้เค้าเดินตามทางที่เค้าเลือกอย่างมีความสุข สำหรับเรา เจ็บ แต่ก็ต้องทน และต้องรักษาแผลใจอันนี้ให้หายโดยไว และจดจำไว้เป็นประสบการณ์ ความรักครั้งนี้ทำให้เกิดรอยแผลขึ้นในใจเรา เป็นแผลเป็นที่กำลังตกสะเก็ดแล้ว คงต้องใช้เวลาเยียวยาให้ดีขึ้น เมื่อแผลหายดีเราก็ยังต้องหายใจยืนหยัดอยู่และกลับมาทำหน้าที่ของเราตามที่เราเคยวางแผนชีวิตไว้ก่อนที่จะพบกับเค้าเสียอีก คิดเสียว่า เส้นทางที่เราจะเดินไปถึงจุดหมายของเรานั้น เราเผลอแวะข้างทางไปเจอสวนทุเรียน แล้วดันโดนลูกทุเรียนห่ามๆ หล่นใส่เท้า จนได้แผลมา 5555 รอยแผลนั้นรักษาหายแล้วเราก็ต้องเดินต่อไป กลับมาเดินในเส้นทางที่เราวางไว้ให้ถึงจุดหมายให้ได้โดยไม่ได้ถือทุเรียนติดมือมา 555
    คนคนนึงคิดว่าเราไม่สำคัญอะไรเลย แต่สำหรับคนอีกนับร้อยนับพันที่เราไม่เคยคิดถึง กลับมองว่าเราสำคัญ และคอยดูอยู่ว่าเราจะสามารถฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปได้หรือไม่ ถึงคราวที่เราต้องชั่งน้ำหนักความสำคัญแล้วล่ะ
    บอกได้เลยว่า ผมเพิ่งเริ่มสเตปแรก อาจจะหลุดบ้าง แต่จะพยายามควบคุมตัวเองให้ได้ และจะยอมรับความจริง ทำใจให้ได้ และจะกลับมาเป็นผมคนเดิมอีกครั้งในที่สุด.

    ตอบลบ
  15. รู้สึกเหมือน เปอร์เซ็นต์ของผู้หญิง ที่ เจ็บกับความรัก จะเยอะกว่าผู้ชายจังเลย -*-

    ตอบลบ
  16. อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ โดนสามีทิ้งค่ะเขาเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับคนที่เขามีเงินมากกว่าเรามีของปรนเปรอเขามากกว่าเรา ผ่านมา 1 เดือนพอดีแล้วค่ะ เจ็บนะค่ะ แอบไปดูเขาเห็นเขามีความสุขด้วยกันเรามันเศร้าค่ะ เขาแค่บอกว่าเขาขอโทษเขาต้องไปเพราะอีกคนก็รักเขามากและให้เขาได้ทุกอย่าง แต่เราเขาก็รักเหมือนกัน เจ็บมากค่ะ ตอนนี้พยายามเข้มแข็งค่ะ เห็นเพื่อนๆๆทุกคนมีความทุกข์เหมือนกัน อ่านแล้วทำให้เรารู็ว่าเรายังมีเพื่อนที่เข้มแข็งผ่านมันไปได้ สักวันเราคงผ่านไปได้เหมือนกัน

    ตอบลบ
  17. " อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ โดนสามีทิ้งค่ะเขาเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับคนที่เขามีเงินมากกว่าเรามีของปรน เปรอเขามากกว่าเรา ผ่านมา 1 เดือนพอดีแล้วค่ะ เจ็บนะค่ะ แอบไปดูเขาเห็นเขามีความสุขด้วยกันเรามันเศร้าค่ะ เขาแค่บอกว่าเขาขอโทษเขาต้องไปเพราะอีกคนก็รักเขามากและให้เขาได้ทุกอย่าง แต่เราเขาก็รักเหมือนกัน เจ็บมากค่ะ ตอนนี้พยายามเข้มแข็งค่ะ เห็นเพื่อนๆๆทุกคนมีความทุกข์เหมือนกัน อ่านแล้วทำให้เรารู็ว่าเรายังมีเพื่อนที่เข้มแข็งผ่านมันไปได้ สักวันเราคงผ่านไปได้เหมือนกัน "

    เคย เกิดเหตุการณ์ แบบนี้เหมือนกันค่ะ ... จู่ๆ ก็หนีไป อยู่กับ คนที่มีเงินมากกว่า
    ผ่านมาเกือบสองปี ถึงแม้จะทำใจได้นานแล้ว ... แต่ก็ ฝังใจมาก กับ คำว่า "หนี" ....

    เอาใจช่วยนะคะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ และมีชีวิตที่ดีกว่า ไอ้ และ อี คู่นั้น

    ตอบลบ
  18. ตอนนี้เศร้ามากเลยค่ะ..อยากจะยอมรับความจริงให้ได้ซะที รักคนมีเจ้าของทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาเลือกคนของเขา และก็รู้ๆ ว่าสุดท้ายเราก็ไม่ใช้่คนที่เขาเลือก แต่ก็ยังทำใจเลิกไม่ได้ .....จริงๆแล้วอยากจะเลิกมากแต่จะเลิกทีไรมันทรมานมาก...ใช่ว่าอยู่ต่อแล้วจะสุข..มันก็ทุกข์พอกัน...ตอนนี้มันเจ็บมาก..มีคนบอกว่าถ้าอยู่ต่อก็เจ็บแบบนี้และเรื้อรังต่อไป..แต่ถ้าเลิกจะเจ็บครั้งเดียวแล้วก็จบ..เข้าใจนะค่ะแต่ทำไม่ได้..อยากให้ทุกคนให้กำลังใจ...ด้วยนะค่ะ...อยากหยุดซะที...เหนือย และเจ็บมากๆ เบื่อตัวเองเหมือนกันไม่เข้าใจตัวเอง..ดูเหมือนเป็นคนโง่..

    ตอบลบ
  19. ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เจอปัญหา แต่เค้าไม่ยอมไปไหนยังอยู่กับเราแต่ต้องการไปหาเศษหาเลิกข้างนอกบ้าง พอเรารู้เค้าก็กลับมาทำดีกับเรา เด๋วอยู่เด๋วเลิกกันสับสนตัวเอง เสียใจมากค่ะ ให้เค้าออกไปจากบ้านก็ไม่ไป แยกกันอยู่คนละห้องในบ้าน พอเค้าออกไปข้างนอกเวลากลางคืนเราก็ทุกข์ใจ ทั้งๆที่แยกกันอยู่แล้ว ดิฉันควรย้ายตัวเองออกไปอยู่ที่อื่นดีไหมค่ะ จะได้ไม่ต้องรับรู้ในการมาหรือไปของเค้า(เราไม่มีลูกด้วยกันค่ะ) ที่สำคัญทำธุรกิจร่วมกัน ดิฉันไม่อยากเจอหน้าเค้าเลยค่ะ

    ตอบลบ
  20. ดิฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่กำลังเจอกับตัวเอง เวลา 1 ปีที่ผ่านมา ความสุขที่หายไป แต่งงานแล้วคะ กชายน่ารัก 1 คน เค้าบอกว่ารักลูกชายมาก เคยสัญญาว่าจะไม่โกหก แต่ก้อยังเกิดขึ้น เค้าไปพบอีกคนที่เค้ารักตอนเรียน ป.โท ทุกอย่างเริ่มแย่ลง ความสุขที่มีน้อยนิดก็หมดไป จนไปเจอข้อความที่เค้าส่งให้อีกคน "จะรักหมาตลอดไป" นี่คือที่สุด ความอดทนหมดลง ตอนนี้ขอหย่าแล้ว เวลา 8 ปี ที่ใช้ร่วมกัน กับคำที่บอก จะรักหมาตลอดไป มันลบทุกอย่างได้หมด เค้ายังไม่ยอมหย่าให้ ถ้าหย่าจะฆ่าตัวตาย ไม่อยากอยู่ นี่เห็นแก่ตัวใช่มั้ย ภาวนาทุกคืน ขอให้เราพ้นจากภาวะนี้เร็วๆ

    ตอบลบ
  21. ขอบคุณทุกโพสเลยคัรบ พี่ๆที่มาแชร์ความรู้สึกกัน บ่างโพส อ่านแล้วน้ำตาจะใหล มันโดน ผมอยู่กับแฟนแบบไร้สถาณะ คบกันไปแบบไม่รู้อนาคตครับ เพราะเขาเปลี่ยนไปมาก เพราะความห่างไกล และความใกล้ชิด เขาบอกกับผมว่าเขารู้สึก ดีๆกับผม ทั่งๆที่ผมให้เขาหมดใจ และบอกอิกว่า เขารู้สึกดีๆกับคนอิกคน ที่ทำงานร่วมกัน ผมสับสนว่า เวลา 4ปี ที่ผมคบกับเขามา กับระยะเวลาที่ผมห่างเขาไปเพราะงาน 8เดือน จะทำให้เขาเปลี่ยนได้มากมายขนาดนี่ สามปีที่ผ่านมาเรารักกันมาก และมีความสุข จนเขาได้งานทำ เจอกับโลกใหม่ที่กว้างกว่า แต่โลกของผมยังเท่าเดิม ผมยังคุยกับเขาอยู่ ผมไม่รู้ว่าผมหนีความจริงหรือเปล่า หรือ หลอกตัวเองหรือเปล่า สำหรับผมคิดว่า เขายังมีเยื่อใย ให้ผมอยู่ เรื่องของผมมันอาจจะดูเนเรื่องเล็กเมื่อเที่ยบกับของพวกพี่ๆที่โดนมา แต่ผมรู้สึกว่ามันใหญ่หลวงเหลือเกินสำหรับผม อาจเป็นเพราะ ผม ยึดติดกับเขามากไป เห็นว่าเขาต้องเป็นของผม เพราะผมรักเขา จึงทำให้ผมเจ็บมาก สักวันผมต้องอยู่กับความเป็นจริงให้ได้ครับพี่ๆ

    ตอบลบ